Okres historyczny 1
Rozłożyste, otoczone ziemią małe i średnie dwory ziemiańskie aż do wybuchu II Wojny Światowej tworzyły polski krajobraz. Barokową, a potem klasycystyczną siedzibę szlachecką z gankiem wspartym na kolumnach, polska literatura romantyczna uczyniła symbolem rodzinnego gniazda.
Nazwa Mościbrody wywodzi się od potrzeby moszczenia brodów do przeprawy przez zabagniony niski obszar doliny Muchawki i jej prawego dopływu Zbuczynki. Teren do tej pory sprawia takie wrażenie, gdy się jedzie drogą w kierunku Łukowa zbudowaną na grobli między Białkami i Mościbrodami.
Nie znaczy to jednak, że etymolodzy nie mają już niczego do powiedzenia w tej sprawie. Otóż w źródłach około 1511 r. pojawia się Bartłomiej z Marścibrodów. Czyli uznając znaczenie przepraw, możemy tłumaczyć nazwę miejscowości od zmarszczonej wody na brodach. Poza tym obecnie często wieś nazywana jest również Maścibrodami.
Mościbrody położone są w północnej części historycznej ziemi łukowskiej. Pierwsza wzmianka o nich pochodzi z 1529 r., z inwentaryzacji dóbr Borkowskich, stanowiących wówczas wieś o powierzchni połowy łana. Zamieszkiwała ją szlachta zagrodowa.
W 2 poł. XVIII w. Mościbrody były częścią starostwa wiśniewskiego, którego posesorem był książę Stanisław Jabłonowski. Wieś należała do Adama Jastrzębskiego. W 1780 r. jego synowie sprzedali część folwarku Sebastianowi Jastrzębskiemu. W drodze kolejnych spadków, dziedziczenia i zawierania małżeństw dobrami mościbrodzkimi władali Jastrzębscy i następnie Borkowscy.
